Lobbyen kan heel teleurstellend zijn. Soms heb je het idee dat je geen stap verder komt. De partij waaronder je lobbyt lijkt een gesloten front. Je argumenten ketsen onmiddellijk af. Hoe kom je er doorheen?

Als ik de laatste 12 jaar bekijk van de lobbypogingen van de BVVW zie ik een verschuiving van argumenten die bij het lobbyen worden gebruikt. In het begin vonden we vooral dat de overheid ons tekort deed. We woonden immers al lang in een recreatiewoning en plotseling werd ons die mogelijkheid afgenomen. De meeste gemeenten gingen handhaven. We gebruikten argumenten als rechtsongelijkheid en we verweerden ons tegen politici die beweerden dat we voor een dubbeltje op de eerste rij wilden zitten. Hoe konden ze dat beweren? We betalen immers meer belasting dan iemand in een rijtjeswoning en bovendien zijn we jaarlijks nog parkgeld kwijt.

Deze rechtsongelijkheid blijft een heet hangijzer, maar het is de vraag of dit argument veel indruk maakt. Ongelijkheid vindt om meerdere terreinen plaats. Nu een groot deel van de zorg wordt overgeheveld van het Rijk naar de gemeente, zal de uitvoering daarvan van gemeente tot gemeente verschillen. In gemeente A kom je er dan beter vanaf dan in gemeente B. Met andere woorden, 'rechtsongelijk' vindt niet uitsluitend plaats op het vlak van recreatiewoningen.

Toen doken arbeidsmigranten op die door uitzendbureaus in recreatiewoningen werden gehuisvest. Waarom zij wel en wij niet? Recreatiewoningen mochten toch niet bewoond worden.

Arbeidsmigranten kunnen we van twee kanten bekijken: een probleem of een kans. Het wordt een probleem wanneer we ons tekort gedaan voelen. Het is een kans als we beseffen dat deze groep ook onderdak nodig heeft. En zo zijn er nog wel meer groepen die huisvesting nodig hebben. Denk aan mensen die gescheiden zijn, ouderen, begeleid wonen, starters, enz.

Sinds 2008 is het aantal woningen dat jaarlijks wordt gebouwd drastisch afgenomen, in tegenstelling tot de vraag. Juist daarom kan een gemeente geholpen worden met een bestemmingsverruiming van geschikte recreatiewoningen. Wonen toegestaan of dubbelbestemming.

Bovendien dringt het besef bij politici door dat handhaving geen nieuwe toeristen brengt. Immers de achterliggende gedachte van handhaving is dat daardoor meer woningen vrij komen voor de toeristische verhuur. Dat blijkt een vergissing.

De negatieve effecten van handhaving worden nu duidelijk. Bewoners van recreatiewoningen kunnen zich niet inschrijven in de GBA van de gemeente waarin hun recreatiewoning staat. En dat geldt niet alleen voor hen, maar ook voor arbeidsmigranten en zelfs voor criminelen. Deze groepen mensen verdwijnen in de anonimiteit. Sociale controle is niet mogelijk en parken dreigen te verloederen.

Een gemeente kan nu twee dingen doen. Doorgaan met handhaven, met alle nadelige gevolgen die daarmee gepaard gaan: kosten, verloedering, gebrek aan huisvesting, anonimiteit en criminaliteit.

Of een oplossing bieden voor het huisvestingprobleem in haar gemeente. Dit betekent winst. Winst voor degenen die 'illegaal' wonen in een recreatiewoning. Winst voor starters, senioren en allerlei andere groepen die geholpen moeten worden.

Het is gemakkelijker lobbyen, wanneer je argumenten kunt gebruiken die niet alleen je eigen belang dienen, maar ook nog dat van anderen. Het algemeen belang. De - door de overheid- gewenste mobiliteit op de woningmarkt is ver te zoeken, maar het helpt als recreatiewoningen bij het woningbestand worden toegevoegd. Daar maakt de BVVW zich hard voor.

Word lid van een politieke partij en je krijgt de kans om oplossingen aan te dragen. Als je politiek actief bent luisteren politici beter naar je. Onze situatie is aan het kantelen.

Leen Timmer